Do poradni psychologiczno-pedagogicznych trafia coraz więcej dzieci, których rodzice są w separacji lub po rozwodzie. Bywa bowiem tak, że konflikt nie kończy się wraz z orzeczeniem rozwodu na sali sądowej, ale wręcz wtedy eskaluje i najmocniej dotyka dzieci.
Od chwili, kiedy zrozumieliście, że Wasze małżeństwo zmierza ku rozwodowi, powinniście zrobić wszystko, żeby dla dziecka proces rozstawania był jak najmniej uciążliwy i pomimo trudnych wydarzeń, zapewnić mu normalne życie. Wasza rola jako rodziców polegać będzie na utrzymaniu w największym możliwym stopniu związku z dzieckiem. Relacja rodzic-dziecko nie ulega anulowaniu tylko dlatego, że rodzice się rozstają – należy się tylko zastanowić, jak zachować tę relację w obliczu nadchodzących zmian. Kiedy rodzice decydują się na rozwód lub są już po nim, ważne jest, by dziecko nie stało się karta przetargową ani szpiegiem w ich sporze. Oboje, a także inni bliscy dziecka powinni zapewnić mu poczucie bezpieczeństwa oraz kontakt z rodzicem, który nie sprawuje nad nim stałej opieki. Kluczowe w tej sytuacji jest ograniczenie dodatkowych zmian, takich jak zmiana mieszkania, szkoły czy utrata kontaktu z przyjaciółmi. Zawsze najważniejszym pytaniem z punktu widzenia dziecka jest to, czy odchodzący rodzic będzie mógł je widywać wystarczająco często. Wszystko może przejść zaskakująco gładko, jeżeli rodzice dojdą w tej sprawie do porozumienia i postarają się nie zmieniać rutynowych czynności związanych na przykład z odwożeniem czy przywożeniem dziecka ze szkoły czy uczestniczeniem w jego codziennym życiu pozaszkolnym na dotychczasowych zasadach. Trzeba pamiętać, że bycie rodzicem wymaga udzieleniu dziecku odpowiedzi na wiele pytań dotyczących mieszkania i zmian w jego życiu po rozstaniu rodziców, zanim padną z jego ust. Bez tego poczucie bezpieczeństwa dziecko może być zagrożone i odbije się na jego dalszym życiu.
Drugą kluczową kwestią jest zadbanie o to, by dziecko nie przyjęło na siebie odpowiedzialności za deficyty emocjonalne rodziców. Może dojść wtedy do sytuacji, że dziecko mimowolnie przejmie funkcję opiekuna i stanie się wypełniaczem tych emocjonalnych deficytów, które nie zostały przepracowane po rozstaniu. Napięcie związane z ciągłym poczuciem spełniania oczekiwań rodzica, który nie radzi sobie z rzeczywistością po rozstaniu, może prowadzić do poważnych zaburzeń w dalszym rozwoju dziecka.
Właściwe ułożenie kontaktów po rozpadzie rodziny jest często bardzo trudne dla większości rodziców, jednak przy pełnym zaangażowaniu i racjonalnym zorganizowaniu planu kontaktów z dzieckiem, przy pomocy mediatora, udaje się zachować model zmienionego statusu rodziny bez traumy dla dziecka. W konfliktach związanych z rozstaniem rodziców, w których oprócz małżonków/partnerów zaangażowane są również małoletnie dzieci, mediator dba bowiem, aby wszystkie potrzeby dziecka były w możliwie najefektywniejszy sposób zaspokojone.
Weź udział w dyskusji na ten temat:
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=190944602320299&id=109923773755716
